باید تا قرن نوزدهم صبر کرد تا شاهد ورود اولین ماشین های برنزه باشیم که امکان صنعتی شدن این حرفه و تولید در مقیاس بزرگ را فراهم می کند.
این غلتک های بزرگ امکان برنزه کردن چندین چرم رومبلی را به طور همزمان و در عین حال چرخش مکانیکی فراهم می کنند. چرم روز به روز در دسترس تر می شود و به تدریج به یک کالای رایج مصرفی تبدیل می شود.
اول از همه، باید بدانید که پوست ضایعاتی است که تبدیل شدن به چرم اجازه می دهد تا آن را دوباره ارزش گذاری کند. این فرآیند اغلب طولانی و پرهزینه است، اما اجازه می دهد تا یک ماده تمام شده با ظرفیت های زیادی به دست آورید.
هر حیوانی که اغلب ناشی از کشاورزی است، تاریخچه و ویژگی های خود را دارد، به این معنی که هیچ چرمی شبیه به هم نخواهد بود و به یک شکل پیر نمی شود.
پوست هایی که برای ایجاد چرم استفاده می شود در اندازه های مختلف و از همه ریشه ها هستند. هر کدام اسکارها، رگ‌ها، علائم رشد و دانه‌های خاصی دارند.
در مورد چرم گاو، آماده سازی پوست برای انجام درمان های مختلف ضروری خواهد بود. به ویژه، آن را آبگیری می کنیم، سپس آن را دوباره آب می کنیم، و از جمله، باعث می شویم که گوشت، ترشی و مو زدایی شود.
سپس مرحله دباغی فرا می رسد که با استفاده از تانن هایی با منشاء مختلف، پوست را به چرم انعطاف پذیر و قابل استفاده مجدد تبدیل می کند:
دباغی معدنی: از تانن هایی با منشا معدنی و مواد شیمیایی و بیشتر اوقات با نمک کروم انجام می شود. این روش باعث می شود چرم بسته به خواص مورد نظر در عرض چند روز دباغی شود.
این تکنیک اگرچه بسیار گسترده است، اما با معایب خاصی همراه نیست. اگر آب مصرفی به درستی تصفیه نشود، اغلب بسیار آلوده کننده است و اگر مراحل به دقت رعایت نشود، کروم سرطان زا می شود.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.