شواهد فراوانی از کاربرد موضعی عسل گون با موم پزشکی برای انواع زخم ها حمایت می کند. اینها شامل مطالعات پوست درمانی شامل استفاده از عسل در بخش‌های جراحی بیمارستان و آزمایش‌های آزمایشگاهی است.
وجود مواد فعال زیستی مختلف در عسل منجر به خواص بیولوژیکی مختلف آن می شود که باعث بهبود زخم در میان چندین اثر محافظتی دیگر می شود، همانطور که شواهد مولکولی از چندین مطالعه نشان داده است.
در رساله مشهور مولان: «چرا عسل به عنوان دارو مؤثر است» و انتشاراتی که اخیراً توسط Ajibola با عنوان: «اثرات فیزیولوژیکی طبیعی» منتشر شده است، مروری جامع بر تأثیرات عسل بر انواع و اقسام زخم ها وجود دارد. عسل بر زخم حیوانات.»
استفاده از عسل برای مراقبت از زخم نیز شامل بیماران اطفال می شود. عسل باعث افزایش اپیتلیال شدن می شود و با اثر ضد میکروبی، تشکیل اسکار را به حداقل می رساند.
این محققان عقیده دارند که عسل پزشکی یک ماده ایمن و طبیعی است که با سرعت بیشتری نسبت به روش های معمول درمان باعث التیام زخم می شود.
یافته های کلیدی برای استفاده از عسل در مدیریت زخم با یافته های بخش قبل (اثرات ضد میکروبی و ضد انگلی) در هم تنیده شده است.
این موارد مستلزم پانسمان زخم با عسل به عنوان یک عمل دیرینه، قبل از استفاده از آنتی بیوتیک است. عسل یک عامل آنتی باکتریال قوی با طیف وسیع است.
دارای خواص باکتریواستاتیک و ضد باکتری (پراکسید هیدروژن، آنتی اکسیدان ها، لیزوزیم، پلی فنول ها، اسیدهای فنولیک، فلاونوئیدها، متیل گلیوکسال و پپتیدهای زنبور عسل) بیشتر از داروهای معمولی است.
میکروب های مقاوم به آنتی بیوتیک به درمان با عسل حساس هستند. کرم‌های مراقبت از عسل زخم درجه پزشکی، ژل‌ها، گازهای آغشته‌شده و پانسمان‌هایی برای مدیریت زخم برای استفاده عمومی ساخته شده‌اند.
بریدگی‌های جزئی، کبودی‌ها، زخم‌های مزمن، سوختگی‌ها، پای دیابتی، قانقاریا، زخم‌های انکولوژیک و سایر زخم‌ها، مانند زخم‌های ناشی از برداشتن تومورها با جراحی، رادیوتراپی، و عواقب موکوزیت شیمی‌درمانی با موفقیت با عسل درمان شده‌اند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.